PAPA

It's been 3 months and 8 days since papa passed away. We could hardly accept the fact that papa has already gone. Siguro ang pinaka mahirap talaga is yung acceptance. Acceptance na dadarating ang mga mahahalagang events sa buhay namin na di namin makakasama si papa. Wedding, Christmas, New year at kung anu anu pa. I can still remember how he used to carry me during my childhood days. Ang dami kung mamimiss pag dating kay papa. Sabi nga nila

 "letting go doesn’t mean giving up, but rather accepting that there are things that cannot be.

I Know papa is in good hand now, no more pain puro happiness na lang :) 

Andun ako nung nawalan na ng hininga si papa, andun kaming lahat, at yun na siguro ang pinagpapasalamat ko, yung andun kami para suportahan ang isa't isa. Kung gaano mo kami kamahal, ganun din ka namin kamahal. 

Di naman kami mayaman, pero di din naman kami mahirap. pero pinalaki naman kami na nagtutulungan at nagmamahalan. yun ang isa sa mga tinuro samin ni papa nung nabubuhay pa sya. Si papa, he never asked for any wealth or even asked much more. He's just satisfied whatever he has, kung anu lang yung meron, kung anu lang ang kasya.

Tutuo pala, nahirap mawalan ng isang ama, lalu na pag malapit ka sa kanya, feeling ko ko nawalan din ako ng kaibigan. Sana kung asan man si papa,  sana proud sya sa aming magkakapatid. Sana lagi nya kaming i gui guide nila mama. Pinakamaskit yung nakikita namin syang naghihirap. Yung di makatayo, di makalakad. 

Miss ka na namin. Kung alam mo lang papa kung gaano kahirap, Araw araw lagi ka naming naiisip, nakakapanibago pero mas okey ka na dyan eh. atleast wala ng masakit sau diba? atleast healed kana. You will always be forever remembered. Alam ko dadarating din yung time na ma aaccept namin na wala kana pero siguro it will take time. Just give us time.




I will always be your forever young pepe and i know that i also made you proud. 


I LOVE YOU PAPA :) till we see each other again...